Województwo śląskie to jeden z najciekawszych regionów Środkowej Europy. To miejsce gdzie w doskonałych proporcjach mieszają się piękno przyrody i żywioł wielkich miast, gdzie w harmonii splatają się historia, różne tradycje i ludzkie losy.
Przykłady różnorodności znajdujemy na każdym kroku. Beskid Śląski i Żywiecki w południowej części województwa są wymarzonymi miejscami pieszych wędrówek górskich i wycieczek rowerowych oraz sportów zimowych. Północno-wschodnia część województwa to Wyżyna Krakowsko-Częstochowska - cel miłośników rowerów, wspinaczki górskiej i nordic walkingu, ale także Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze, które każdego roku przyciąga rzesze pielgrzymów z całego świata.
Korzenie centralnej części regionu sięgają przemysłowej historii , który przez dziesiątki lat był głównym czynnikiem zmian. Przemysłowe tradycje silnie wpisały się w śląską tożsamość, o której przypominają niepowtarzalne zabytki dawnego przemysłu, tworząc unikalny produkt turystyczny - Szlak Zabytków Techniki. Na jego trasie znajduje się m.in. Zabytkowa Kopalnia Srebra w Tarnowskich Górach - obiekt wpisany w 2017 roku na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO oraz Sztolnia Królowa Luiza w Zabrzu, która znalazła się wśród laureatów Nagród Dziedzictwa Europejskiego Europa Nostra. Szlak to najciekawsza trasa turystyki industrialnej w Polsce i jedna z najciekawszych w Europie.
Śląskie to także kilkadziesiąt zamków i pałaców pełniących niegdyś funkcje obronne i reprezentacyjne. O pogranicznym charakterze regionu świadczy kilkanaście zamków obronnych wzniesionych na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej będących częścią „Szlaku Orlich Gniazd”. Prawdziwą perłą w skali Europy jest wspaniały zespół pałacowo-parkowy książąt pszczyńskich w Pszczynie, w którym siedzibę ma Muzeum Zamkowe.
Śląskie, mimo silnego zurbanizowania to niebywale zielony region, na którego obszarze znajduje się 8 parków krajobrazowych. W sercu aglomeracji znajduje się największy w Europie park - Park Śląski. Ta zielona wyspa w sercu największej w Polsce Metropolii jest miejscem rekreacji i wypoczynku ale i wydarzeń kulturalnych, rozrywkowych i sportowych na legendarnym Stadionie Śląskim, obecnie Narodowym Stadionie Lekkoatletycznym.
Tym, co nas ciągle wyróżnia jest Pozytywna energia. Tworzą ją ludzie, którzy tutaj mieszkają, pracują i wypoczywają. To dzięki nim nasz region cały czas zmienia się na lepsze. Mamy jedną z najprężniej działających gospodarek w kraju. Szczycimy się wydarzeniami kulturalnymi o międzynarodowej renomie i bogatą ofertą turystyczną – od jurajskich skał, przez atrakcje postindustrialne po beskidzkie szlaki.
Jako województwo dysponujemy największym w Polsce potencjałem instytucji i podmiotów, których działalność rozciąga się od zdrowia, poprzez edukację, skończywszy na kulturze i sporcie.
W historię Województwa Śląskiego mocno wpisuje się historia Automobilklubu Śląskiego, zwłaszcza ta przedwojenna.
Zmagania o przynależność Górnego Śląska do macierzy zostały okupione krwią powstańców. Ostatecznie przedstawiciele zwycięskich mocarstw przyznali Polsce większą jego część. Na przełomie czerwca i lipca 1922 roku oddziały wojska polskiego zajęły tereny przydzielone Rzeczypospolitej, której władze przejęły administrację na przyznanym obszarze. Utworzono wówczas województwo śląskie, ze stolicą w Katowicach. Przyznano mu autonomię, czyli wyjątkowe w państwie polskim prawa samorządowe. Dzięki inicjatywie władz wojewódzkich oraz zaangażowaniu działaczy szybko postępował proces odradzania się górnośląskiego ruchu sportowego, który odegrał bardzo ważną rolę w procesie integracji narodowej i scalaniu rozbitego przez zaborców społeczeństwa. Zaznaczyć należy, iż po odzyskaniu niepodległości pierwsze polskie towarzystwa sportowe na Górnym Śląsku stanowiły nieliczną grupę. Ruch sportowy posiadał dorobek z tradycjami sięgającymi drugiej połowy XIX wieku, lecz nie ulega wątpliwości, że obszar zdominowany był przez sport niemiecki, dysponujący odpowiednim zapleczem. Pismo Śląskiego Klubu Automobilowego do wojewody śląskiego 23 czerwca 1923 roku do Wojewody Antoniego Schultisa wpłynęła propozycja Jana Jerzego Oppersdorffa dotycząca powołania organizacji zrzeszającej kierowców. W liście swym, prosił o założenie w Katowicach automobilklubu, twierdząc, iż przemawiają za tym względy natury politycznej i militarnej. Wojewoda śląski przychylił się do pomysłu arystokraty. W rezultacie, 13 marca 1924 roku z inicjatywy hrabiego Oppersdorffa, Józefa Gawrycha i Jana Bukowskiego odbyło się w sali Sejmu Śląskiego zebranie przedstawicieli władz cywilnych i wojskowych. Głównym celem spotkania było powołanie organizacji o nazwie Śląski Klub Automobilowy. 29 listopada 1924 roku w Urzędzie Wojewódzkim oraz w katowickim Sądzie Powiatowym złożono stosowną dokumentację, co prawnie potwierdziło powstanie Śląskiego Klubu Automobilowego, taką bowiem miał pierwotnie Automobilklub Śląski
Na pierwszym zebraniu konstytucyjnym wybrano prezydium. Prezesem został Marszałek Województwa Śląskiego Konstanty Wolny, który był min współautorem ustawy o autonomii województwa śląskiego. Jako mecenas organizacji i towarzystw kulturalnych, społecznych i sportowych, w znacznym stopniu przyczynił się do powstania Biblioteki Sejmu Śląskiego, przekształconej później w Bibliotekę Śląską w Katowicach.
W siedzibie Klubu odbywały się wykłady, odczyty, sympozja dotyczące nie tylko sportu samochodowego, ale i szeroko pojętej motoryzacji. wyświetlano filmy instruktażowe dla kierowców i stworzono bibliotekę, w której znalazły się także prace z zakresu kartografii.
Organem zajmującym się integrowaniem górnośląskiego środowiska sportowego stała się powołana w marcu 1926 roku Wojewódzka Rada Sportowa, którą w 1927 roku przekształcono w Radę Sportową Województwa Śląskiego (dalej: RSWŚ). Do zadań rady należało: czuwanie nad rozwojem sportu, troska o obiekty sportowe, organizowanie zawodów oraz utrzymywanie kontaktów sportowych krajowych i zagranicznych. Ważne było udzielanie klubom pomocy finansowej. Wewnątrz organizacji ścierały się dwie tendencje. Pierwsza opowiadała się za połączeniem sportu śląskiego ze sportem krajowym, natomiast druga kładła nacisk na autonomię sportu śląskiego. Stawiała nadto na szerszą współpracę z miejscowymi organizacjami pozasportowymi, które miały w swoich programach działalność w zakresie wychowania fizycznego. Za namową doktora Tadeusza Saloniego – działacza automobilowego, jesienią 1927 roku klub przystąpił do RSWŚ. Dzięki corocznym subwencjom łatwiejsze stało się popularyzowanie sportu samochodowego, a także automobilizmu w szerokim tego słowa znaczeniu. Pomocne w realizowaniu zadań okazało się znalezienie dodatkowych źródeł finansowania. Pozyskano sponsorów wywodzących się z branży motoryzacyjnej, bowiem od 1926 roku coraz lepiej rozwijał się rynek sprzedaży nowych samochodów. W Śląskim Urzędzie Wojewódzkim (dalej: ŚlUW) w Katowicach zarejestrowanych było 1 237 pojazdów osobowych, czyli jeden przypadał na 480 mieszkańców. W przeciągu czterech lat liczba ta podwoiła się i wykaz sporządzony 1 lipca 1929 roku zamykał się sumą 2 058 samochodów, co stanowiło wzrost o 815 pojazdów. W odpowiedzi na potrzeby rynku Śląski Klub Automobilowy otworzył szkołę kierowców oraz warsztaty samochodowe. Stworzono dogodne warunki szkolenia kierowców oraz naprawy pojazdów. Dzięki tej inwestycji zawodnicy posiadali nowoczesne zaplecze, umożliwiające prawidłowe przygotowanie samochodów na zawody, a klub uzyskał znaczące źródło dochodów. Głównym zadaniem, jakie postawili przed sobą aktywiści klubowi w pierwszym okresie funkcjonowania stowarzyszenia było praktyczne szerzenie i propagowanie sportu samochodowego. Należały do nich przede wszystkim dwa pierwsze rajdy nazwane Pierwszym i Drugim Śląskim Rajdem Automobilowym.
Ściśle z tą organizacją związane były katowickie firmy lub przedstawicielstwa takich potentatów jak: Fiat, Vaccum Oil, Standardnobel czy Stomil. Zaznaczyć należy, iż szczególną rolę w propagowaniu kultury motoryzacyjnej odegrała prasa. Przed II wojną światową katowicki sport samochodowy opisywano i analizowano między innymi w dziennikach i periodykach. Do gazet lokalnych prezentujących zmagania śląskich kierowców należały następujące tytuły: „Polonia”, „Polska Zachodnia”.
Współpraca ze Śląskim Urzędem Wojewódzkim owocowała również z wykonywaniem map drogowych województwa i wydawaniem, w ramach Międzynarodowego Ruchu Drogowego, Międzynarodowego Pozwolenia na prowadzenie pojazdu. Jak wielka była praca aktywistów Automobilklubu Śląskiego (dalej: AŚl), bo taką nazwę stowarzyszenie przyjęło 27 marca 1937 roku, mogą świadczyć liczby. Do 11 listopada 1938 roku wydano kilkanaście tysięcy świadectw kwalifikacji.
O losach śląskiego sportu samochodowego oraz motoryzacji okresu powojennego wspominamy w Dziejach Automobilklubu Śląskiego dostępna na stronie Dzieje Automobilklubu Śląskiego
